Een aantal verwarringen uit verschillende denkwijzen wordt meestal verklaard door de verbetering van technologie. Sommigen geloven dat de technologie iets is uit de 21ste eeuw die de mensheid zoals we die nu kennen verpest, terwijl anderen er juist een positievere kijk op hebben en het zien als een manier waarop de wereld meer verbonden raakt.
Ooit over de toekomst gedroomd? Geloof je zelf dat de mensheid alle goede technologieën voor de verkeerde doeleinden zal gebruiken? Nou, ik geloof zelf in de kunst die technologie uitdaagt en de technologie die kunst inspireert. Idealiter zal de toename in technologische mogelijkheden de toekomst veranderen in een ware utopia of dystopia. Alleen de toekomst kan dit uitwijzen.
10. Perfecte geheugen camera’s die ‘terug in de tijd’ kunnen
We zullen al snel in de toekomst gemiste momenten terug kunnen vinden met een simpele tik op een 12-megapixel draagbaar apparaat van pocketformaat. Hoe? De camera neemt continu op in zijn auto-editmodus, waarmee hij alle beelden voor een ingestelde tijd bewaart. Met dit handige idee, ontwikkeld door de General streaming systemen uit New York, zijn we ook in staat om time-lapse fotografie vast te leggen.
Hij kan draadloos verbinding maken met je smartphone via de app door Wi-Fi te gebruiken, om vervolgens je video’s en foto’s te live-streamen. Met deze technologie zullen moordzaken makkelijk worden opgelost en zal je nooit meer die magische momenten met je baby missen, wanneer zij voor het eerst ‘mama’ of ‘papa’ zei!
2. Terahertz stralingapparaat voor het lezen van gesloten boeken
De prototype van dit apparaat gebruikt een reeks van elektromagnetische stralingsgolven, van microgolven tot infrarood licht (ook wel ‘Terahertz straling’). Door de T-golven zal je gesloten boeken kunnen lezen en letters kunnen herkennen door wel negen pagina’s heen, omdat het apparaat het verschil kan zien tussen inkt en lege pagina’s op een manier die röntgenstralen niet kunnen.
Deze technologie zal researchers op een grandioze wijze helpen om antieke boeken te scannen, die wellicht te kwetsbaar zijn om te openen. Met deze technologie zijn er ook machines in de maak waarmee je een aantal pagina’s tegelijk kan scannen voor op werk!
8. Klein apparaat om te zien of fruit rijp is
Heb je ooit wel eens fruit gekocht bij de supermarkt, specifiek een appel, en gedacht dat hij wel rijp genoeg was om nu te eten terwijl dit juist niet het geval is? Nou, dit is niet langer het geval. Met dank aan de technologie en de geniale M.I.T. slimmeriken is er nu een oplossing bedacht voor dit veelvoorkomende consumentenprobleem. Dit apparaat gebruikt UV-licht om te meten hoeveel het chlorofyl uit de schil gloeit. Hoe doffer de gloed van het chlorofyl, des te rijper het fruit is.
Het apparaat helpt boeren om te beslissen wanneer zij hun kroppen moeten oogsten en assisteert appel distributeurs, die hun werk vooral op goed geluk doen, met het beslissen waar zij welke voorraad naartoe sturen, aangezien de rijpere appels naar plekken moeten gaan waar ze snel zullen uitverkopen.
7. ‘Slow Dance’ fotolijstje
Geïnspireerd door twee van zijn vrienden die van dansen hielden, ontwierp Lieberman de eerste versie van ‘slow dance’ als huwelijksgeschenk. Het houten frame van 31,75 cm breed en 36,83 cm hoog, gebruikt stroboscooplichten die knipperen met een snelheid die te snel is voor het menselijk oog om te registreren. De pulserende lampjes knipperen 80 keer per seconde aan en uit en worden gesynchroniseerd met trillingen die elk object dat in het frame hangt, animeren. Hoewel de lichtpulsen te snel zijn om te zien, worden ze gecombineerd met de snelle vibraties om onmerkbaar de volgorde van de bewegende beelden te variëren, waardoor ze het oog veranderen en een illusie van beweging creëren die langzamer lijkt te gebeuren dan normaal.
Volgens Liebermann, is het stuk een metafoor voor alle onzichtbare aspecten van de werkelijkheid en is een constante herinnering aan dingen die verder gaan dan wat we met onze zintuigen zien. Het product wordt naar verwachting in 2019 verzonden!
6. Herkenning van sarcasm door computers
Machines vinden het moeilijk om sarcasme instinctief te onderscheiden, omdat ze doorgaans zijn geprogrammeerd om teksten te lezen en toegang te krijgen tot afbeeldingen, strikt gebaseerd op wat ze zien. Computerwetenschappers zijn begonnen met het maken van een sarcasme-detectie-engine om computers te leren dat mensen niet altijd menen wat ze zeggen. Dit helpt marketeers om te zien of men hun producten prijst of bespot en past hun berichten aan om aan jou meer spullen te verkopen. Slimme computers kunnen wetshandhavingsinstanties ook helpen legitieme bedreigingen te onderscheiden van bedreigingen die overdrijven of serieuze onderwerpen belachelijk maken, zoals Twitter-, Instagram- en Tumblr-berichten die afbeeldingen gebruiken.
Het kan zelfs geautomatiseerde klantenservice systemen helpen erachter te komen of je van streek bent en jou naar een echt persoon moet leiden, of politici laten voelen of hun berichten resoneren met kiezers.
5. Gebruik van inktvissen voor zelfreparerende kleding
Op een dag zullen we kleding dragen die hun eigen scheuren kunnen repareren met behulp van coatings gemaakt van inktvis proteïnen, volgens het nieuwe onderzoek. Belangrijk is dat schade aan items zoals hazmat-pakken of biomedische implantaten een kwestie van leven en dood kan zijn. Wetenschappers maken slapeloze nachten door om zelfherstellende lagen te bedenken die de levensduur van dit soort producten kunnen verlengen. Hoewel de vorige zelfherstellende lagen snel werkten, barsten ze onder warme, droge omstandigheden en moest er een veelzijdiger materiaal worden geïmplementeerd. Eiwitten van inktvisring tanden bleken ideaal en elastisch te zijn onder zowel natte als droge omstandigheden.
Wetenschappers ontwikkelden een coating die de eiwitten van de inktvisring tanden bevatte, zodat wanneer de stof in water wordt gedrenkt, de eiwitten diffunderen naar de gaten en scheuren in de coating, waardoor segmenten van coating en stof aan elkaar worden gekoppeld om reparaties uit te voeren. Er moet echter nog veel gebeuren voordat zelfherstellende kleding in onze plaatselijke winkels verschijnt, aangezien de materiaalkosten nog steeds een probleem zijn en er nog wordt gewerkt aan hoe het productieproces kan worden opgeschaald, om aan de verwachte commerciële behoeften te voldoen.
4. Vorming van laser door de fluorescerende proteïnen van kwallen te gebruiken
Door de fluorescerende eiwitten opnieuw te gebruiken die een revolutie teweeg hebben gebracht in de biomedische beeldvorming en volledig in cellen zitten, kunnen wetenschappers polariton lasers maken die werken bij kamertemperatuur, aangedreven door nanoseconde pulsen, waardoor deze lasers van groter belang worden. Volgens onderzoekers heeft de Creation of Jellyfish-lasers een doorbraak betekent in Polariton-lasers. Er wordt beweerd dat deze lasers het potentieel bezitten om veel efficiënter en compacter te zijn dan conventionele lasers en de weg kunnen effenen voor verder onderzoek in de kwantumfysica en optische computers.
Idealiter zijn de fluorescerende eiwitten die worden gebruikt als markers in levende cellen onderzocht om te worden gebruikt als materialen omdat hun moleculaire structuren gunstig zijn voor de werking bij hoge helderheid, een factor die het gemakkelijker maakt om ze in lasers te veranderen.
3. Maak van de eerste (her)programmeerbare kwantumcomputers ooit
Volgens LiveScience zal de langverwachte kwantumcomputer technologie wetenschappers helpen om complexe simulaties uit te voeren en snelle oplossingen voor lastige berekeningen te produceren. Er wordt gesuggereerd dat kwantumcomputers tegelijkertijd meer berekeningen tegelijk kunnen uitvoeren dan er atomen in het universum zijn! Ze vertegenwoordigen gegevens als ‘qubits’ die in superpositie zijn (gelijktijdig aan en uit) waardoor ze twee berekeningen tegelijkertijd kunnen uitvoeren. Dit betekent dat het gemakkelijker zal zijn om coderingen te doorbreken die normale computers langer zouden kosten dan hun levensduur om te kraken.
2. Bioscoop 3D technologie voor 3D films zonder die gekke brillen
Bent u een fanatieke filmganger? Moe van de omslachtige 3D-bril? Maak je dan maar geen zorgen meer. Een team van onderzoekers, waaronder Max Planck, heeft gesuggereerd dat het mogelijk zal zijn om een 3D-film te maken zonder een bril nodig te hebben door een zorgvuldig ontwerp van optische elementen. Ze hebben een eenvoudig 3D-bioscoopprototype ontwikkeld dat een beeld van 200 pixels zou kunnen ondersteunen. In experimenten konden vrijwilligers 3D-versies van gepixelde figuren zien vanuit een aantal verschillende stoelen in een klein theater. Bovendien redeneerden de wetenschappers dat afbeeldingen op een relatief kleine reeks kijkposities bij elke theaterstoel moesten worden weergegeven.
Wojciech Matusik, universitair hoofddocent elektrotechniek en informatica aan het M.I.T, is echter van mening dat de bestaande benaderingen van brilvrije 3D-films schermen vereisen waarvan de resolutie-eisen zo enorm zijn dat ze onvolledig onpraktisch zijn. Dit komt door het feit dat bij 3D-methoden zonder bril vaak een reeks spleten wordt gebruikt die bekend staan als parallax-barrières die voor het scherm zijn geplaatst. Door de spleten kan elk oog een andere set pixels zien, waardoor de illusie van diepte ontstaat. Deze spleten moeten om te werken een bepaalde afstand tot de kijkers hebben. Het maakt het daarom moeilijk om te worden geïmplementeerd in grotere ruimtes zoals theaters, waar mensen op verschillende afstanden en hoeken van het scherm kunnen zitten.
1. Facebook’s Aquila drone om afgelegen gebieden van internet te kunnen voorzien
De eerste testvlucht van een op zonne-energie werkende internetdrone-Aquila – werd onlangs voltooid met de belofte om de reikwijdte van internetconnectiviteit over de hele wereld te verbreden. Volgens Jay Parikh, wereldwijd hoofd van engineering en infrastructuur bij Facebook, is er een mogelijkheid om op een snellere en meer kosteneffectieve manier toegang, een stem en kansen te geven aan miljarden mensen over de hele wereld.
Aquila zal in staat zijn om een gebied met een diameter tot 96,6 kilometer te omcirkelen terwijl hij laser communicatie en millimetergolf systemen gebruikt om connectiviteit naar beneden te brengen vanaf een hoogte van ten minste 18288 meter. Volgens Parikh is Aquila ontworpen om hyper efficiënt te zijn, zodat het maximaal drie maanden per keer hoeft te vliegen. Het heeft ook de spanwijdte van een vliegtuig, maar op kruissnelheid verbruikt het slechts 5.000 watt – evenveel als drie haardrogers of een hoogwaardige magnetron.
